Het losscheuren van de labeltjes, ja maar de nietjes uit de theezakjes pulken? daar heb ik nooit aan gedacht!
Toch moet dat hoorde ik. Het blijft zo ontzettend moeilijk!
Nu heb je weer verschillende kleuren glasbakken, uren sta ik te aarzelen met blauwe en zwarte flessen, blauw in groen, zwart in bruin?
En wat me ook zo dwars zit is etiketten en capsules, moet ik die er eigenlijk niet afpeuteren?
Maar ja, ik ben al zo lang bezig met het sorteren van alle papier en het losscheuren van 't folie van de kartonnen drinkpakken.
Het is allemaal zo moeilijk!
Zij van hiernaast haalt de filters van de peuken en gooit die bij het gewone afval en de tabak in de GFT emmer, maar volgens mij mag dat niet!
Tabak is zo scherp, dat kan toch niet goed zijn?
Vannacht werd ik wakker uit een boze droom. Ik had een kapotte afstandsbediening weggegooid maar er de batterijen niet uitgehaald.
Ik fietste snel naar de Gemeente om dit te vertellen, zodat ze er misschien nog wat aan konden doen, maar toen werd ik gearresteerd!
Die batterijen gaf niet zo maar de printplaat, daar zaten zeldzame metalen op en dat was pas erg! Bovendien moest dat soort spul eigenlijk naar de derde wereld dus het werd nog een heel gedoe of ik nou door de Milieupolitie of door de Ontwikkelingshulppolitie moest worden opgehaald.
Het liep gelukkig met een sisser af toen ze hoorden dat het de afstandsbediening van een hoogtezon was want het schijnt dat het in de meeste arme landen altijd mooi weer is en ze dat soort apparaten daar niet zo nodig hebben.
Ik werd met een heel naar gevoel wakker en dacht: het wordt allemaal veel te moeilijk. Iedereen wordt ongewild een milieumonster.
Johanna